Διευθυντής
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
Στα χρόνια του Διαφωτισμού ένας μεγάλος σοφός είχε πει: «Όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή»! Kι ένας άλλος συμπλήρωσε: «Όπως το έδαφος, όσο και αν είναι γόνιμο, αδυνατεί να παράγει κάτι δίχως καλλιέργεια, έτσι και ο νους του ανθρώπου δίχως την εκπαίδευση αδυνατεί να δώσει τους αναμενόμενους καρπούς».
Από τις παραπάνω ρήσεις φαίνεται καθαρά η αναγκαιότητα της παιδείας στον πολιτισμό, ακόμα και σε εποχές κρίσης όπως αυτή που διανύουμε. Και τελικά φαίνεται η αξία του δασκάλου, του πλέον καθοριστικού παράγοντα στην εκπαιδευτική διαδικασία και στη διάπλαση του χαρακτήρα των αυριανών πολιτών.
Σήμερα ο δάσκαλος λοιδορείται απ? όλους, με αιχμή του δόρατος τα ΜΜΕ, γιατί είναι ένας από τους παράγοντες που αντιστέκεται στη φαυλότητά τους. Ο δάσκαλος παρουσιάζεται σήμερα ως ο σχολαστικός, ο αργόσχολος, ο καματερός στην παραπαιδεία, ο οσφυοκάμπης, ο ψοφοδεής, ο μίζερος ψιλικατζής, που πάντα απαιτεί και ποτέ δεν προσφέρει?
Είναι όμως αυτός ο δάσκαλος;
Ασφαλώς και ΟΧΙ! Όσο κι αν προσπαθούν να τον στρεβλώσουν, ο δάσκαλος έχει καταγραφεί αιώνες τώρα στη συνείδηση του λαού μας ως φωτεινό απαύγασμα, που με το λίγο φως που πάντα διέθετε, προσπαθούσε να διαλύσει τα σκοτάδια της αμάθειας και να φέρει τη μαρμαρυγή της γνώσης.
Ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον πρωτόγονο εγκέφαλο σε ανθρώπινο νου. Αυτός επεξεργάζεται το πετσί του ανθρώπου και φτιάχνει πρόσωπο. Είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου, που αναφέρει κι η ευαγγελική παράδοση.
Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε ανενεργός και δε θα μπορούσε να γίνει το πνευματικό σιτάρι, να χορτάσει την πνευματική πείνα! Την πείνα και την ένδεια, ιδιαίτερα στην εποχή μας. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως μια σειρά από μεγάλες προσωπικότητες της Ιστορίας, που διαμόρφωσαν τον πολιτισμό κι έβαλαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην πρόοδο του ανθρώπινου πνεύματος, ήταν δάσκαλοι!
Με τις παραπάνω σκέψεις κατά νου, ανέλαβα τη Διεύθυνση του 6ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου, γνωρίζοντας ότι θα είμαι ο πρώτος ανάμεσα σε ίσους εκλεκτούς συναδέλφους, που παράλληλα με μένα έχουν επωμιστεί τον δύσκολο ρόλο του δασκάλου. Κι εγώ με την ιδιότητα του δασκάλου έρχομαι, συνεχιστής του καθ? όλα άξιου προκατόχου μου. Ο ίδιος αποχώρησε με τη φήμη του καλού εκπαιδευτικού και χαίρομαι ιδιαίτερα που με τη δύναμη του Θεού είχα την τύχη το να καταλάβω τη θέση του και να γίνω συνεχιστής του αξιόλογου έργου του. Το σχολείο που έχω την τιμή να προΐσταμαι έχει καταγραφή κατά γενική ομολογία ως ένα από τα καλύτερα της πόλης μας, πράγμα που οφείλεται και στην αστείρευτη δραστηριότητα των αξιόλογων συναδέλφων. Σ? όλους δε αυτούς τους συναδέλφους εύχομαι από καρδιάς μια καλή και εποικοδομητική συνεργασία, για το συμφέρον των μικρών μαθητών μας! Σ αυτό το στόχο θα πρέπει να συγκλίνουν όλες οι σκέψεις μας, οι ενέργειές μας, οι πρακτικές μας, οι συμπεριφορές μας, οι αντιδράσεις μας.
Στα παιδιά του σχολείου, τους μικρούς μαθητές μας, θα ήθελα ν? απευθύνω κάθε ζεστό λόγο, καθώς χρέος όλων μας είναι να τα οδηγήσουμε με επιτυχία στο φωτεινό μονοπάτι της μάθησης και της γνώσης. Δική μου φιλική συμβουλή είναι να μάθουν από νωρίς να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις κι ΟΧΙ σε ξένες πλάτες.
Στους γονείς τέλος απευθύνω θερμό χαιρετισμό αλληλοκατανόησης και αλληλοβοήθειας. Να είναι σίγουροι και θα το διαπιστώσουν στην πορεία, ότι είμαι θερμός υποστηρικτής της συνεργασίας και γνωρίζω πολύ καλά τα θαυμαστά της αποτελέσματα και τους αξιοζήλευτους καρπούς της. Η δική τους παρουσία είναι πάντα απαραίτητη στο να λύνονται πρακτικά προβλήματα και να σχηματίζεται γύρω μας η τόσο απαραίτητη ασπίδα προστασίας για τους μαθητές μας. Αυτή την ασπίδα προστασίας την έχουμε ανάγκη περισσότερο παρά ποτέ, στην κοινωνία των στρεβλώσεων που ζούμε.
Θα ήθελα ακόμα να τους προτρέψω ν? ανταποκριθούν στον ρόλο του γονέα, να στήσουν δηλαδή γύρω απ? τα παιδιά τους το απαραίτητο δίχτυ προστασίας και ορίων. Κυρίως ορίων! Καλό θα είναι οι μαθητές να κατανοήσουν από νωρίς ότι ο κόσμος μας λειτουργεί μέσα από ένα σύστημα κανόνων, που όταν όλοι τους τηρούμε γίνεται καλύτερη η συνεργασία μας και ως σχολείου αλλά ευρύτερα και ως κοινωνίας.
Να μην ξεχνάμε στο σημείο αυτό την αθάνατη ρήση του Αριστοτέλη «Στους γονείς ωφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην»
Με εκτίμηση και σεβασμό
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ